Yoğun Bakım Hemşirelerinin Fiziksel Tespit Edici Kullanımına Yönelik Bilgi Tutum ve Uygulamaları Üzerine Eğitimin Etkisi

Abstract

ÖZET

Çalışma, yoğun bakım hemşirelerinin fiziksel tespit uygulanmasıyla ilgili bilgi, tutum ve uygulamaları ile fiziksel tespit kullanımına yönelik verilen eğitimin etkinliğinin değerlendirilmesi amacıyla tek gruplu ön test-son test araştırma tasarımı ile yarı deneysel olarak yapıldı. Araştırmanın evrenini yoğun bakımlarda çalışan toplam 102 hemşire oluşturdu. Araştırmanın örneklemine araştırmaya katılmayı kabul eden, eğitime eksiksiz katılan, çalışmanın yapıldığı dönemde izinli/ raporlu olmayan 81 yoğun bakım hemşiresi alındı. Araştırmanın verileri “Kişisel Bilgi Formu” ve “Hemşirelerin Fiziksel Tespit Edici Kullanımına İlişkin Bilgi Düzeyi, Tutum ve Uygulamaları Ölçeği” kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, Friedman Test ile Friedman çoklu karşılaştırma testi kullanıldı. Hemşirelerin tamamının fiziksel tespit edici uyguladığı, ajite ve huzursuz hastalara uygulama oranının %100 olduğu belirlendi. Hemşirelerin %95,1’inin fiziksel tespit ediciyi her hastaya uygulamadığı, %67,9’unun fiziksel tespit ediciye hekim ve hemşirenin birlikte karar verdiği, %70,4’ünün ise bu konuya yönelik eğitim almak istedikleri bulundu. Hemşirelerin eğitimden hemen sonra ile 1 ve 3 ay sonraki fiziksel tespit edici kullanımına ilişkin bilgi, tutum ve uygulama puan ortalamalarının eğitim öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttığı (p=,000) belirlendi. Elde edilen bu bulgular, hemşirelere verilen fiziksel tespit edici uygulaması eğitiminin etkili olduğunu gösterdi. Bu doğrultuda, hemşirelerin fiziksel tespit edici ve uygulaması konusunda bilgi düzeylerinin arttırılmasına yönelik hizmet içi eğitimlerin yapılarak periyodik olarak tekrarlanması, verilen eğitimlerin etkinliklerinin değerlendirilmesi önerilmektedir.

ABSTRACT

The study was conducted as quasi-experimental single-group pre-test-post-test research design in order to evaluate the knowledge, attitudes and practices of intensive care nurses on the application of physical restraint and to evaluate the effectiveness of training on physical restraint. The universe of the study consisted of 102 nurses working in intensive care units. The sample of the study consisted of 81 intensive care nurses who agreed to participate in the study, participated in the education fully, and did not have a legal permission or health report at the time of the study. The data of the study were obtained using the “Personal Information Form” and the “Levels of Knowledge, Attitudes and Practices of Staff Regarding Physical Restraints Questionnaire.” In the analysis of the data, descriptive statistics, Friedman Test and Friedman multiple comparison test were used. It was determined that all of the nurses applied physical restraints and the rate of application to agitated and restless patients was 100%. It was found that 95,1% of the nurses did not apply the physical restraint to every patient, 67,9% of the physician and nurse decided on the physical restraint together, and 70,4% wanted to receive training on this issue. It was determined that the nurses’ knowledge, attitude and practices scores about the use of physical restraints immediately after the training and 1 and 3 months after the training increased statistically significantly compared to the pre-training (p=, 000). These findings show that physical restraint training given to nurses has been effective. Based on this, it is recommended to carry out in-service trainings to increase the knowledge level of nurses about physical restraint and its application, to repeat these trainings periodically and evaluate the effectiveness of the trainings provided.