Sağlık Çalışanlarının İletişim Becerisi ve Duygu Gereksinimlerinin İncelenmesi

Abstract

ÖZET

Bu araştırma sağlık çalışanlarının iletişim becerilerinin ve duygu gereksinimlerinin düzeyleri ve aralarındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirildi. Tanımlayıcı tipte olan araştırmanın örneklemini Kastamonu Devlet Hastanesi’nde çalışan 387 sağlık çalışanı oluşturdu. Araştırma verileri gerekli izinler alındıktan sonra Aralık 2019 – Mart 2020 tarihleri arasında altı sorudan oluşan katılımcı Bilgi Formu, Duygu Gereksinimi Ölçeği (DGÖ) ve İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği (İBDÖ) ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis testi, Spearman Korelasyon Analizi ve post-hoc testi olan Dunn-Bonferroni Testi kullanıldı. Sağlık çalışanlarının %61’inin kadın, %70,5’inin evli, %47,5’inin hemşire ve %46,3’ünün lisans eğitimi aldığı belirlendi. DGÖ toplam puan ortalaması 24,94±20,61 olup yaklaşma alt boyutu puan ortalaması 10,94±13,48, kaçınma alt boyutu puan ortalaması -14,00±12,29 ve İBDÖ toplam puan ortalaması 74,93±10,36 olarak bulundu. DGÖ puanı ile İBDÖ puanı arasında orta düzeyde pozitif bir ilişki saptandı (r=0,40 p=0,000). İBDÖ puanı ile kaçınma alt boyutu puanı arasında orta düzeyde negatif (r=-0,44 p=0,000), İBDÖ puanı ile yaklaşma alt boyutu puanı arasında orta düzeyde pozitif bir ilişki (r=0,42, p=0,000) bulundu. Sağlık çalışanlarının medeni durumu, yaşı, kurumdaki statüsü, çalışma süresi ve eğitim durumuna göre DGÖ toplam puanı üzerinde anlamlı farklılık olduğu, bununla birlikte cinsiyet, kurumdaki statü, çalışma süresi ve eğitimin ise İBDÖ toplam puanını etkilediği tespit edildi. Sonuç olarak, duygular iletişimde önemli yere sahip olup, duyguların farkındalığı ve duygulara yaklaşma motivasyonunun artması ile birlikte iletişim becerileri de artmaktadır. Bu sonuçlar doğrultusunda sağlık çalışanlarında duyguların açığa çıkarılması, duygu farkındalığının arttırılması ve iletişim becerilerinin geliştirilmesine yönelik girişimlerin yapılmasının önemli olduğu düşünülmektedir.

ABSTRACT

This research was carried out to determine the levels of communication skills and the need for affect of healthcare professionals and the relationship between them. The sample of the descriptive study was 387 healthcare professionals working at Kastamonu State Hospital. Research data were collected between December 2019 and March 2020 using a participant Information Form consisting of six questions, the Need for Affect (NAS) and the Communication Skills Evaluation Scale (CSES). Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis test, Spearman Correlation Analysis and Dunn-Bonferroni Test, which is a post-hoc test, were used to evaluate the data. It was determined that 61% of the healthcare professionals were women, 70.5% were married, 47.5% were nurses and 46.3% received undergraduate education. Scale scores was found as total mean score of the NAS 24.94±20.61, approach sub-size score average 10.94±13.48, the avoidance sub-size score average -14.00±12.29 and the CSES total score average 74.93±10.36. A moderately positive relationship was found between the NAS score and the CSES score (r=0.40 p=0.000). A moderately negative relationship was found between the CSES score and the avoidance sub-size score (r=-0.44 p=0.000), and a moderately positive relationship between the CSES score and the approach sub-size score (r=0.42, p=0.000). It was found that there was a significant difference in the total score of the NAS according to the marital status of health workers, age, status in the institution, duration of work and educational status, but gender, status in the institution, duration of work and education affected the total score of the CSES. As a result, emotions have an important place in communication, and communication skills also increase with increased awareness of emotions and motivation to approach emotions. In line with these results, it is thought that it is important to make initiatives to reveal emotions, increase emotion awareness and improve communication skills in health workers.