Anne-Çocuk İletişimi ile 4-6 Yaş Çocuklarının Problem Davranışlarına Yönelik Algıları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

ÖZET

Bu araştırma, anne-çocuk iletişimi ile 4-6 yaş çocuklarının problem davranışlarına yönelik algıları arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma grubunu Türkiye genelinde kendilerine dijital platformlar üzerinden çevrimiçi olarak ulaşılan, okul öncesi dönem 4-6 yaş grubu çocuğu olan 765 anne ve çocukları (392 kız, 373 erkek) oluşturmaktadır. Veri toplamada Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı ve Problem Davranış Ölçeği kullanılmıştır. Veri analizinde Mann Whitney U ve Kruskal Wallis H testleri ile Pearson Korelasyon Katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda çalışma grubundaki annelerin genel olarak anne-çocuk iletişiminin orta düzeyde olumlu, çocuklarının problem davranışlarının görülme durumunun düşük düzeyde olduğu belirlenmiştir. Annelerinin kız çocuklarıyla iletişimlerinin erkek çocuklarından daha iyi olduğu, erkek çocukların kızlara göre problem davranışlarının daha fazla olduğu belirlenmiştir. Annelerin dört yaşındaki çocuklarıyla iletişimlerinin daha iyi olduğu, beş yaşındaki çocukların dört yaşındakilere göre problem davranışlarının daha fazla olduğu belirlenmiştir. Çocuğun okula devam süresi, anne yaşı ve öğrenim düzeyi, anne mesleği, baba öğrenim durumu ve mesleği ile anne-çocuk iletişimi arasında anlamlı fark olduğu; anne mesleği, baba yaşı ve aile yapısına göre ise anlamlı fark olmadığı belirlenmiştir. Çocukların problem davranışlarının okula devam durumlarına, anne-baba yaşına ve aile yapısına göre değişmediği belirlenmiştir. Anne-çocuk iletişimi olumlu yönde arttıkça çocuklarda problem davranışların azaldığı veya anne-çocuk iletişimi azaldıkça çocuklarda problem davranışların arttığı belirlenmiştir. Çalışmadan elde edilen sonuçlar alan yazın ışığında tartışılarak ebeveyn, eğitimci ve araştırmacılara yönelik öneriler geliştirilmiştir.

ABSTRACT

This study was conducted for the purpose of examining the relationship between mother-child communication and 4-6 year-old children's perceptions of problem behaviours. The study group consists of 765 parents across Turkey with children aged 4-6 years old (392 girls, 373 boys) who were interviewed online through digital platforms. In the data collection, Parent-Child Communication Assessment Tool and Problem Behaviour Scale were used. Mann Whitney U and Kruskal Wallis H tests and Pearson Correlation Coefficient were used in data analysis. The study shows that the mothers in the study group generally had a moderately positive mother-child communication level and that their children had a minor level of problem behaviours. It has been observed that mothers' communication with their daughters are better than boys and that boys have more problem behaviours than girls. It was determined that mothers had better communication with their four-year-old children, whereas, five-year-old children had more problem behaviours than four-year-olds. There is a significant difference between the child's school attendance time, mothers’ age and education level, mothers’ occupation, fathers’ education level and occupation, and mother-child communication. However, there was no significant difference according to mothers’ profession, fathers’ age, and family structure. It was determined that the problem behaviours of the children did not change according to their school attendance, parents' age, and family structure. It has been determined that as the communication between mother and child increases positively, the problem behaviours of children decrease. Similarly, as mother-child communication decreases, problem behaviours in children go up.