Graham Greene’nin Sessiz Amerikalı, Havana’daki Adamımız, ve Fahri Konsolos Adlı Romanlarında Yeni Sömürgecilik Üzerine Bir Araştırma

Abstract

ABSTRACT Graham Greene’s novels selected for analysis in this study, The Quiet American, Our Man in Havana, and The Honorary Consul, take place in different countries such as Cuba and Vietnam after the Second World War, representing shifting aspects of colonization and decolonization. In this respect, this dissertation examines how colonialism comes to an end and how its legacy tacitly continues in the formerly colonized countries – the legacy that has come to be known as neo-colonialism. In so doing, the dissertation explores neo-colonial practices in the formerly colonized countries through Greene’s representation of his characters, their world views, and practices. This is achieved in two ways. First, Greene represents his characters in these novels as intent, through their action, on conducting and maintaining, in disguised ways, the legacy of the former colonial ambition of colonizing countries in different ways. Secondly, Greene also portrays his characters in a way that makes them seem very much bored and frustrated within the complexities of modern metropolitan cities. This sense of ennui and frustration drives them to that; they travel to the former subjugated countries where they not only get into an intricate relationship with local authorities but also question what their countries did in the past and what they do right now in newly independent countries. In both cases, Greene illustrates the workings of neo-colonialism in formerly colonized countries. In this way, the dissertation demonstrates how the perceptions of the Western heroes whose countries used to directly colonize other nations in the past, have changed their policy after the Second World War, in which they disparage the neo-colonial activities of their countries in formerly colonized countries such as Vietnam and Cuba. This dissertation examines how Greene’s works above subvert the imperial codes of Western Civilization, in which he artistically not only represents how the former imperial habits are still equivocally in practice one way or another but also strives to decode and deconstruct the deep imperial structures of neo-colonial writing.

ÖZ (ABSTRACT IN TURKISH) Bu tezde İngiliz yazar Graham Greene’in The Quiet American, Our Man in Havana ve The Honorary Consul adlı romanları, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki dönemde sömürgecilik ve sömürgeyle mücadelenin değişen yönleri açısından incelenmektedir. Siyasi durumları karışık olan Küba, Vietnam ve Latin Amerika ülkeleri gibi farklı mekanlarda kurgulanan bu romanlar, alışılagelmiş sömürgeciliğin bittiği düşünülmesine rağmen, sömürgeleştirilmiş ülkelerde başka şekillerde nasıl zımnen devam ettiğini ayrıntılı olarak gözler önüne sermektedir. Ortaya çıkan bu yeni siyasi durum teorisyenlerce yeni sömürgecilik olarak adlandırılmıştır. Bu çalışma; romanlardaki dünya tasviri ve karakter temsili aracılığıyla eskiden sömürgeleştirilmiş ülkelerdeki yeni sömürgeci uygulamaları araştırmaktadır. Romanların yazarı Graham Greene bu kurgulamayı iki şekilde gerçekleştirilmiştir. Öncelikle, Greene romanlarında yayılmacı ülkelerin eski sömürme hırslarını farklı şekillerde sürdürmek ve muhafaza etmek için üstü kapaklı şekillerde hareket etmeye çalıştıklarını resmetmiştir. İkinci olarak ise, Greene hikayelerde sömürgeci ülkeleri temsil eden ve romanların baş kahramanı olan karakterleri modern metropol şehirlerin karmaşıklığı içinde bunalmış ve buhran içerisinde olarak tasvir etmiştir. Bu sebeple bu karakterler kendi ülkelerinin eskiden sömürgesi olan ülkelere farklı nedenlerle göç ederler ve yine kendi ülkelerinin çıkarları için eskiden sömürgeleştirilmiş olan bu ülkelerdeki yerel yetkililerle karmaşık bir ilişki içine girerler. Aynı zamanda bu karakterler kendi ülkelerinin geçmişte onlar aracılığıyla ne türlü sömürme ve zulüm uyguladıklarını itiraf eder ve sorgularlar. Sonuç olarak, Greene’nin ve romanlarının Batı medeniyetinin emperyalist yargılarını eleştirdiği ve eski sömürge alışkanlıklarının uygulamada hala üstü kapalı bir şekilde devam etmekte olduğu kanısına varılmıştır. Aynı zamanda Greene’nin şahsında, yeni sömürgeci yazının/edebiyatın da bu alışkanlığı yerdiği ve okurlarına yeni bir anlayış inşa etme çabası içerdiği kanısına varılmıştır.