EXILE POETRY AND NATURAL IDENTITY: PANEGYRIC OF GROUND CULTURE AND REBELLION AGAINST EVIL AXIS IN SELECTED POEMS OF THOMAS HOOD, ERNEST DOWSON AND DEREK WALCOTT

Abstract

ABSTRACT It is quite common to love your land, quite tacit to be in love with your life task and it is a highly reputed fact that a poet finds existence though in dire poverty, or jeopardy or loss. The current study traces the volition of such poets who portray their original lands with great passion and sublime language and never turn a deaf ear or a blind eye to the shouts of their communities. That is why this study focuses on explicating, in line with postcolonialism, the characteristic features of the exile poetry and natural identity in the poetry of Thomas Hood, Ernest Dowson and Derek Walcott, and how these poets delineate the atrocities committed on their lands and vehemently divulge their true loyalty to their principles and beliefs in the welter of vicious struggle and chaos the evil axis weaves everywhere. Exile poets, as a matter of fact, are pertinent to their past, as they deem, it is necessary to revert into. There is an essential contribution of the poet to be in line with the past to help bring back memories. In this paper, poets, Ernest Dowson, Thomas Hood, and Derik Walcott will be discussed in the light of their contributions to “Exile”. The study is divided into an introduction, three chapters and a conclusion. Chapter One tackles both exile touches and the natural identity in their literary manifestos. Chapter Two deals with the postcolonial theory and its application to the exile poetry. The last chapter is to trace the amalgamation of panegyric of the birth land with its inevitable memories and the rebellion against the dominance of the evil machination in the poems in question to prove that the exile poetry is the fount of natural identity, a cry of a ground culture a poet misses by force or for certain reasons of identification, revolt against anarchy and destruction the evil axis coins on earth, loyalty and patriotism in the poems at issue.

ÖZ Ülkenizi sevmek oldukça yaygındır, yaşam görevinize aşık olmak oldukça zımnidir ve bir şairin korkunç bir yoksulluk, tehlike veya kayıp içinde bile var olduğu çok bilinen bir gerçektir. Bu çalışma, asli topraklarını büyük bir tutku ve yüce bir dille resmeden, toplumlarının haykırışlarına hiçbir zaman kulak verip duymayan bu şairlerin iradesinin izini sürüyor. Bu nedenle bu çalışma, Ernest Dowson, Thomas Hood ve Derek Walcott'un şiirlerinde Sürgün şiirinin ve Doğal kimliğin karakteristik özelliklerini postkolonyalizm doğrultusunda açıklamaya ve bu şairlerin topraklarında işledikleri mezalimleri nasıl betimlediklerine odaklanmaktadır. ve şeytani eksenin her yerde ördüğü kısır mücadele ve kaos kargaşasında ilkelerine ve inançlarına olan gerçek bağlılıklarını şiddetle ifşa ederler. Aslında Sürgün şairleri geçmişleriyle alakalıdır, onlara göre geçmişe dönmek gerekir. Geçmişle bağdaşan şairin anıları canlandırmasına önemli katkısı vardır. Bu bildiride şairler Ernest Dowson, Thomas Hood ve Derik Walcott “Sürgün”e katkıları ışığında tartışılacaktır. Çalışmada özet, giriş ve sonuç ile birlikte üç bölüm bulunmaktadır: Birinci bölüm edebi manifestolarında hem Sürgün dokunuşları hem de doğal kimliği ele alıyor, ikinci bölüm postkolonyal teori ve Sürgün şiire uygulamasını ele alıyor, son bölüm Sürgün şiirinin doğal kimliğin pınarı olduğunu kanıtlamak için, söz konusu şiirlerde, doğduğu toprakların methiyesinin kaçınılmaz anılarıyla kaynaşmasının ve kötü entrikanın egemenliğine başkaldırmanın izini sürmek, bir toprak kültürünün bir haykırışı, bir şair Söz konusu şiirlerde zorla veya belirli nedenlerle özdeşleşme, anarşiye isyan ve yeryüzündeki kötü eksen sikkelerini yok etme, sadakat ve vatanseverlik özlenir.