Abstract:
ABSTRACT
The aim of this study is to analyze the trauma and trauma representations in Harold Pinter’s The Birthday Party, Edward Bond’s Saved, Bryony Lavery’s Frozen and Sarah Kane’s Blasted which are the prominent examples of theater movements emerged in the second half of 20th century; Theater of Menace, Rational Theater, Horror Theater and In-Yer-Face Theater. These four playwrights are the leading names of the English Theater and the mentioned theater movements. In these plays, which were written in the period after the Second World War, taking into account the historical, cultural and sociological background of England, how the individual and collective traumas experienced in the society took place in the leading theater movements and plays will be examined in the context of trauma theory. The study has been revealed by considering that tragic events and past experiences provide the most appropriate means to make sense of the traces left in the souls of individuals and societies. The characters are in problematic relationships with each other due to the traumatic traces of their past experiences and the radical changes in the society they live in. This situation puts the characters in the position of victims, on the one hand, and on the other hand, they become victimizers. Depending on all these, the claim that traumatic elements are concentrated in the plays will be emphasized.
ÖZ (ABSTRACT IN TURKISH)
Bu çalışmanın amacı 20.yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan Tehdit Tiyatrosu, Akılcı Tiyatro, Korku Tiyatrosu ve Suratına Tiyatro akımlarının önde gelen örnekleri olan Harold Pinter’ın Doğumgünü Partisi, Edward Bond’un Kurtarılmış, Bryony Lavery’nin Donmuş ve Sarah Kane’in Kutsanmış oyunlarında travmanın ve travma temsillerinin incelenmesidir. Bu dört oyun yazarı İngiliz Tiyatrosunun ve belirtilen tiyatro akımlarının önde gelen isimleridir. Ikinci Dünya Savaşından sonraki dönemde yazılan bu oyunlarda İngiltere’nin tarihi, kültürel ve sosyolojik arka planı da dikkate alınarak toplumda yaşanan bireysel ve kollektif travmaların önde gelen tiyatro akımlarında ve oyunlarda nasıl yer aldığı travma teorisi bağlamında incelenecektir. Çalışma, trajik olayların ve geçmiş yaşantıların, bireylerin ve toplumların ruhlarında bıraktığı izlerin incelenmesine anlam vermedeki en uygun araç oldukları düşünülerek ortaya konmuştur. Geçmiş yaşantılarının bireyler üzerinde bıraktığı travmatik izler ve yaşadıkları toplumun uğradığı köklü değişiklikler nedeniyle karakterler birbirleriyle sorunlu ilişkiler içerisindedir. Bu durum karakterleri bir yandan acı çeken konumuna sokarken diğer yandan da başkalarına acı veren kişiler haline getirmiştir. Tüm bunlara bağlı olarak oyunlarda travmatik ögelerin yoğunlaştığı iddiası üzerinde durulacaktır.
