THE IMPACT OF FINANCIAL INCENTIVES AND MORAL INCENTIVES ON THE EMPLOYEES OF BATTERY INDUSTRY IN IRAQ: MEDIATING EFFECT OF EMPLOYEE’S MANAGEMENT

Abstract

ABSTRACT Incentives play a major role in the successful performance of the workers, whereby the majority of the sample stressed the importance of the Program of incentives to raise the employee’s performance. therefore raising the level of performance is at the top of management's worries and priorities in general. Although several past studies have tackled other issues in management, to the researcher's knowledge, only a few studies have addressed this topic. Hence, this study aims at investigating the impact of both types of incentives (financial and moral) in improving the performance and identifying the level of performance of employees in the General Company for Battery Industry in Baghdad, numbered (948), as well as determining the relationship between variables of incentives and performance variables. A simple random sample was chosen and questionnaire papers were distributed to 404 employees and the number of responses reached 274, including managers, heads of departments, administrative and technical staff, and the descriptive analytical approach was adopted using the statistical methods of the SPSS program. The result of the study shows that the dimensions of the research variables are correct and that the financial and moral incentives relationship variable has a positive impact on the employee’s performance and that the administration is a mediator between incentives and performance. Abraham Maslow's Needs Theory and McClelland's Theory of Motivation serve as the intellectual basis for this investigation. This study found that the sample members' responses about the impact of incentives on raising performance levels revealed statistically significant differences. The finding supports the idea that management serves as a controlling authority between the two, providing incentives while simultaneously raising performance.

ÖZ (ABSTRACT IN TURKISH) Teşvikler, çalışanların başarılı performanslarında önemli bir rol oynar ve örneklerin büyük çoğunluğu, teşvik programının çalışanın performansını artırmak için taşıdığı önemi vurgulamaktadır. Genel olarak idari kuruluşlar ve özellikle idari liderler, çalışanlarından en iyi performansı elde etmeye ve organizasyonun devam etmesini ve hayata başarılı olmasını sağlayacak şeyleri bulmaya çalışırlar. Kuruluş bazen çalışanların performans seviyelerini artırmaları için bir merdiven ve iyi bir teşvik sistemi benimsemeyi kabul eder. İş performansının artırılması kurumsal performansın artmasını ve artmasını teşvik eder; bu nedenle, performans seviyesinin artırılması yönetimin genel olarak endişe ve önceliklerinin en üst düzeydedir. Geçmişte yapılan birkaç araştırma, yönetimdeki diğer sorunları araştırmacı bilgisine götürse de, bu konuyu yalnızca birkaç araştırmada ele aldı. Bu nedenle, bu araştırma, Bağdat'taki Pil Sanayii Genel Kurulunda çalışanların performansını artırma ve performans seviyelerini belirleme konusundaki her iki teşvik türünün (finansal ve ahlaki) etkisini araştırmayı amaçlamaktadır (948), teşviklerin değişkenleri ile performans değişkenleri arasındaki ilişkiyi belirlemenin yanı sıra. Basit bir rastgele örnek seçildi ve anket belgeleri 404 çalışana dağıtıldı ve yöneticiler, bölüm başkanları, idari ve teknik personel ve açıklayıcı analitik yaklaşım dahil olmak üzere 274'e ulaşan yanıt sayısı SPSS programının istatistiksel yöntemleri kullanılarak benimsendi. Çalışmanın sonucu, araştırma değişkenlerinin boyutlarının doğru olduğunu ve finansal ve manevi teşviklerin ilişki değişkeninin çalışanın performansı üzerinde olumlu bir etki yarattığını ve yönetimin teşvikler ve performans arasında arabuluculuk yaptığını göstermektedir. Abraham Maslow'un İhtiyaçları Teorisi ve McClelland'ın motivasyon Teorisi, bu araştırmanın entelektüel temeli olarak görev alır. Bu çalışma, örnek üyelerin teşviklerin performans seviyelerini yükseltme üzerindeki etkisi hakkındaki yanıtlarının istatistiksel açıdan önemli farklılıkları ortaya çıkardığını ortaya koymuştur. Bu bulgu, yönetimin iki kişi arasında kontrol makamı olarak görev yapma fikrini destekleyerek aynı anda performansı artırıyor.