Post-apocalyptic Dystopian Visions in Angela Carter’s Heroes and Villains and Margaret Atwood's Oryx and Crake

Abstract

ABSTRACT This study discusses two post-apocalyptic dystopian novels; the first one is Heroes and Villains (1969) by Angela Carter, and the second one is Oryx and Crake (2003) by Margaret Atwood. Both were written according to the traditional dystopian conventions of the twentieth and twenty-first centuries. This study aims to describe visions of the end of the world in two selected texts. The protagonists of Carter and Atwood novels are not heroes but survivors in their social environments. This study examines themes related to the apocalyptic events that lead to the end of human civilization and culture and even their existence. It portrays the post-apocalyptic and dystopia that threatens human existence and the struggle of the last survivors to survive. The study also discusses the role of women in the apocalyptic world, which is usually restricted by the dominance of patriarchy. Chapter one of this study is a presentation of the main theoretical concepts that form the foundation of the analysis. It introduces the concept of apocalyptic and post-apocalyptic and shows the clear distinctions between them. Chapter two discusses the post-apocalyptic and dystopian visions in Heroes and Villains. Chapter three is devoted to discussing Oryx and Crake. Both novels that are discussed include dystopia, post-apocalypticism, and feminism coming together. All novels imagine alternative versions of history or depict visions of the future, and they all address the devastation, survival, and gender imbalances, although they do so from very different perspectives. The last part of the study is the conclusion that sums up the main observations found in the two apocalyptic dystopian texts.

ÖZ Bu çalışmada iki kıyamet sonrası diskopian romanı ele alınıyor. Bunlardan ilki Angela Carter’ın Kahramanları ve Villains (1969), ikincisi ise Margaret Atwood’un Oryx ve Crake (2003). Her ikisi de, yirminci ve yirmi birinci yüzyılların geleneksel disstopian anlaşmalarına göre yazılmıştır. Tez, seçilen iki metinde dünyanın sonu vizyonlarını tanımlamayı amaçlıyor. Carter ve Atwood romanlarının kahramanları kahraman değil, sosyal ortamlarında hayatta kalanlar. Bu tez, insan medeniyeti ve kültürünün sona ermesine ve hatta varlığına yol açacak apokaliptik olaylarla ilgili temaları inceler. İnsan varlığını ve hayatta kalan son insanların mücadelesini tehdit eden kıyamet sonrası ve distopia'yı ortaya koyarlar. Çalışmada, kadınların genellikle patrikliğin hakimiyeti tarafından kısıtlanan kıyamet dünyasındaki rolü de ele alınıyor. Bu çalışmanın bölümü, analizin temelini oluşturan temel teorik kavramların sunumudur. Bu bölümde apocalyptik ve kıyamet sonrası gibi kavramlar tanıtılmakta ve aralarındaki net farkların gösterilmektedir. Tüm romanlar tarihin alternatif versiyonlarını hayal ediyor ya da geleceğe dair vizyonları resmediyorlar ve bunlar çok farklı bakış açılarından olsa da yıkım, hayatta kalma ve cinsiyet dengesizliklerini ele alıyorlar.