HENRY BERGSON'S THEORY OF TIME AND MEMORY IN SELECTED POEMS BY WILLIAM BUTLER YEATS

Abstract

ABSTRACT The twentieth century was hectic; wars, inventions, social movements, and philosophy stained and branded the world between 1900 and 1999. Many concepts came to the spotlight and gained unprecedented attention, concepts like consciousness, time, space, and multiplicity. The French philosopher Henri Bergson contributed immensely into defining these notions, especially when he denied the quantifiable nature of time but rather saying that time should be defined by intuition and that the only stable element about humanity is its perpetual state of evolution and change. This point of view of his was, of course, wildly controversial, and popular because instead of being intimidated by “chaos”, Bergson’s theory embraced it then infused it into modernism, making this new- found fluidity an actual attribute of the artistic movement. The dissertation will try to detect and delve into the aspects of the Bergsonian philosophy present in the works of W. B. Yeats, discussing how an Irish ex-romantic poet could have borrowed and used Bergson’s idea of time and memory in his writings. The study argues that Yeats’ poems are not divided into isolated eras, each being completely separate from the overall flow of his career but that they are all the result of an ongoing, constant process of growth. This growth was achieved remarkably through the fluid presence of memory, as the main mechanism that pushes this process in the right direction. This thesis also challenges the tendency to describe Yeats as a poet who shed his initial romantic skin for a new modernist one.

ÖZET Yirminci yüzyıl hareketliydi; savaşlar, icatlar, toplumsal hareketler ve felsefe, 1900 ile 1999 arasındaki dünyayı lekeler ve damgaladı. Bilinç, zaman, mekan ve çoğulluk gibi kavramlar birçok kez öne çıktı ve eşi benzeri görülmemiş bir ilgi gördü. Fransız filozof Henri Bergson, özellikle zamanın niceliksel doğasını reddederek zamanın sezgi tarafından tanımlanması gerektiğini ve insanlığın tek sabit öğesinin sürekli evrim ve değişiminin olduğunu söylediğinde, bu kavramları tanımlamada büyük ölçüde katkıda bulundu. Elbette bu görüşü, "kaos" karşısında korkaklık yerine Bergson'un teorisi bunu kucaklaması ve modernizme dahil etmesi nedeniyle oldukça tartışmalı ve popülerdi, bu yeni bulunan akıcılığı sanatsal hareketin gerçek bir özelliği haline getirdi. Bu tez, W. B. Yeats'in eserlerinde bulunan Bergson felsefesinin yönlerini tespit etmeye ve incelemeye çalışacak, İrlandalı bir eski romantik şairin neden yazılarında Bergson'un zaman ve bellek fikrini ödünç alıp kullandığını tartışacak. Çalışma, Yeats'in şiirlerinin, kariyerinin genel akışından tamamen ayrı olan izole dönemlere ayrılmadığını, ancak tümünün devam eden, sürekli bir büyüme sürecinin sonucu olduğunu savunuyor. Bu büyüme, bu süreci doğru yönde iten başlıca mekanizma olarak belleğin akıcı varlığı sayesinde dikkat çekici bir şekilde gerçekleştirildi. Bu tez ayrıca Yeat'ı, ilk romantik cildini yeni bir modernist ciltle değiştiren bir şair olarak tanımlama eğilimine meydan okuyor.