Artificial Memory and Simulacra in the Age of Pandemic: A Study of Selected Narratives

Abstract

ABSTRACT Pandemic literature holds immense significance in capturing the essence of human experiences during times of crisis. It serves as a vessel for reflection, fostering resilience, and inspiring renewal. Through the power of storytelling, authors transport readers into the heart of the pandemic, allowing them to confront their fears, contemplate their values, and envision a brighter future. This thesis examines three literary texts from different pandemic times and cultures. The first novel is Love in the Time of Cholera, written by Gabriel Garcia Marquez. The other two texts are short stories from Life Without Children, a collection of short stories” by Roddy Doyle. The short stories are entitled: "Curfew" and "Worms”. The texts are analyzed by means of applying the concept of artificial memory and the theory of simulacra to them. By providing a textual analysis to the literary elements of the three texts, the study argues that the characters go through the same experiences despite different contexts. There is a similarity in the texts in terms of the effect that pandemics, as a traumatic experience, have on the characters. The study significantly shows that by engaging with the stories of the characters in pandemic narratives, readers gain insight into our own capacity for resilience, vulnerability, and the ability to forge meaningful connections in the face of adversity. The study contends that pandemic narratives navigate the challenges of the present and forge a path forward, pandemic literature remains a testament to the strength of the human spirit and the enduring power of literature itself.

ÖZET Pandemi literatürü, kriz zamanlarında insan deneyimlerinin özünü yakalamada muazzam bir öneme sahiptir. Düşünmek, dayanıklılığı geliştirmek ve yenilenmeye ilham vermek için bir araç görevi görür. Yazarlar, hikaye anlatımının gücüyle okuyucuları pandeminin kalbine taşıyarak korkularıyla yüzleşmelerine, değerleri üzerine kafa yormalarına ve daha parlak bir gelecek tasavvur etmelerine olanak tanıyor. Bu tez, farklı salgın zamanları ve kültürlerinden üç edebi metni incelemektedir. İlk roman, Gabriel Garcia Marquez tarafından yazılan Kolera Günlerinde Aşk'tır. Diğer iki metin, Roddy Doyle'un kısa öyküler koleksiyonu olan Life Without Children'dan kısa öykülerdir. "Sokağa Çıkma Yasağı" ve "Solucanlar" başlıklı kısa öyküler, yapay bellek kavramı ve simülakr kuramı uygulanarak çözümlenir. Çalışma, üç metnin edebî unsurlarına metinsel bir çözümleme sunarak, karakterlerin farklı bağlamlara rağmen aynı deneyimleri yaşadıklarını savunmaktadır. Pandemilerin travmatik bir deneyim olarak karakterler üzerinde yarattığı etki açısından metinlerde benzerlik vardır. Çalışma, okuyucuların pandemi anlatılarındaki karakterlerin hikayeleriyle etkileşim kurarak kendi dayanıklılık kapasitemiz, savunmasızlığımız ve zorluklar karşısında anlamlı bağlantılar kurma yeteneğimiz hakkında fikir edindiğini önemli ölçüde gösteriyor. Çalışma, pandemik anlatıların günümüzün zorluklarını aştığını ve ileriye doğru bir yol açtığını, pandemik edebiyatın insan ruhunun gücünün ve edebiyatın kendisinin kalıcı gücünün bir kanıtı olmaya devam ettiğini iddia ediyor.