DOWN SENDROMLU ÇOCUKLARDA KİNEZYO BANTLAMA UYGULAMASININ STATİK VE DİNAMİK DENGE ÜZERİNE ETKİSİ

Abstract

ÖZET

Bu çalışmanın amacı Down Sendromu (DS) olan çocuklarda kinezyo bantlama uygulamasının statik ve dinamik denge üzerine etkisini araştırmaktır. Çalışmamıza 20 DS’li çocuk dahil edildi. Çocuklar rastgele olarak deney (n=10) ve kontrol (n=10) grubuna ayrıldı. Deney grubuna 1 ay süreyle haftada 2 gün gastroknemius ve erektor spina kaslarına kinezyo bant (KT) uygulandı. Kontrol grubuna ise herhangi bir müdahale yapılmadı. Statik denge Tek Ayak Üstünde Durma Testi ile, dinamik denge ise modifiye Yıldız Denge Testi (YDT) ile değerlendirildi. Deney grubunda, modifiye YDT’nin hem dominant hem de non-dominant taraf Anterior (A) (p<0,001), Posteromedial (PM) (p<0,001) ve Posterolateral (PL) (p<0,001) uzanma yönleri ilk ve son ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir artış tespit edildi. Kontrol grubunda modifiye YDT’nin hem dominant taraf hem de non-dominant taraf A, PM ve PL uzanma yönleri ilk ve son ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmedi (p>0,05). İki grubun dominant ve non-dominant taraf A (p<0,001), PM (p<0,001) ve PL (p<0,001) uzanma yönlerinde değişim ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu. Tek Ayak Üstünde Durma Testinde hem deney hem de kontrol grubunun dominant ve non-dominant taraf ilk ve son ölçümleri arasında anlamlı farklılık bulunmadı (p>0,05). İki grubun dominant ve non-dominant taraf Tek Ayak Üstünde Durma Testi değişim ortalaması arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p>0,05). KT uygulaması DS’li çocuklarda dinamik dengeyi geliştirdi fakat statik dengede anlamlı bir değişiklik gözlenmedi.

ABSTRACT

The aim of this study is to investigate the effect of kinesio taping on static and dynamic balance in children with Down Syndrome (DS). 20 children with DS were included in our study. Children were randomly assigned to the experimental (n=10) and control (n=10) groups. Kinesio tape (KT) was applied to the experimental group on the gastrocnemius and erector spinae muscles twice a week for 1 month. Static balance was evaluated with the Single Leg Stance Test and dynamic balance was evaluated with the modified Star Excursion Balance Test (SEBT). In the experimental group, a statistically significant increase was observed between the first and last measurements of the modified SEBT in both dominant and non-dominant side Anterior (A), Posteromedial (PM) and Posterolateral (PL) reaching directions (p<0.001). In the control group, no statistically significant difference between the first and last measurements of the modified SEBT in both the dominant and non-dominant sides A, PM and PL directions (p>0,05). A statistically significant difference was found between the change mean of the two groups in the dominant and non-dominant side A, PM and PL directions (p<0.001). In the Single Leg Stance Test, there was no significant difference between the first and last measurements of the experimental and control groups, nor in the mean change between the two groups (p>0.05). KT application improved dynamic balance in DS children, but no significant change was observed in static balance.