FARKLI HACİMLERLE UYGULANAN SQUAT SONRASI POST AKTİVASYON POTANSİYELİNİN ANAEROBİK PERFORMANSA AKUT ETKİSİ

Abstract

ÖZET

Bu tezin amacı, farklı hacimlerde yapılan yarım squat hareketinin anaerobik performansa akut etkisini incelemektir. Çalışmaya Karabük Üniversitesi Hasan Doğan Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda eğitim gören yaş ortalamaları 23.00±2.35 (yıl), vücut ağırlıkları ortalamaları 70.20±5.95 (kg), beden kitle endeksi ortalamaları 22.82±1.44 (kg/m2) olan 10 öğrenci gönüllü olarak katılmışlardır. Katılımcılar çalışma ortamına toplam 4 gün gelmiştir ve tüm çalışma 48-72 saat aralıklarla gerçekleşmiştir. Katılımcıların 1 maksimum tekrarları belirlendikten sonra farklı günlerde maksimum tekrarlarının %85 ve %90 ile 1 set 3 tekrar Smith Machine aracılığıyla Back Squat egzersizi uygulanmış akabinde ise sırasıyla yeterli dinlenme aralıkları verilerek dikey sıçrama, çeviklik ve Wingate testleri uygulanmıştır. Verilerin analizinde IBM SPSS 26 (IBM Corp., Armonk, New York, ABD) programı kullanılmıştır. Normal testi için Shapiro-Wilk sonuçları dikkate alınmış ve verilerin normal dağılım göstermesi nedeniyle üç veya daha fazla bağımlı grup için Tekrarlı Ölçümlerde Varyans Analizi (Repeated-measures ANOVA), ikili gruplar için İki Eş Arasındaki Farkın Önemlilik Testi (Paired- Sample T test) kullanılmıştır. Küresellik varsayımı için Mauchly’s test sonuçlarına bakılmış ve küresellik varsayımının sağlanmadığı görülmüştür. Bu sebeple Greenhouse– Geisser sonuçları dikkate alınmıştır. Tüm analizlerde anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak kabul edilmiştir. Sonuç olarak post aktivasyon potansiyel (PAP) protokollerinin maksimum, ortalama ve minimum güç üzerinde olumlu etkisinin olmamasına rağmen güç düşüşü özelinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler tespit edilmiştir. Yine PAP protokollerinin dikey sıçrama performansına olumlu etkilemediği ancak çeviklik özelinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler ortaya çıkardığı tespit edilmiştir.

ABSTRACT

The aim of this thesis is to examine the acute effects of half squat exercises performed at different volumes on anaerobic performance. Ten volunteers with an average age of 23.00±2.35 years, average body weights of 70.20±5.95 kg, and average body mass indices of 22.82±1.44 kg/m2, who are students at the Hasan Doğan School of Physical Education and Sports at Karabük University, participated in the study voluntarily. Participants attended the study environment for a total of 4 days, and all sessions took place at intervals of 48-72 hours. After determining their one-repetition maximum, participants performed 1 set of 3 repetitions of Smith Machine Back Squat exercise at 85% and 90% of their one-repetition maximum on different days, followed by adequate rest intervals, and then vertical jump, agility, and Wingate tests were applied. IBM SPSS 26 (IBM Corp., Armonk, New York, USA) software was used for data analysis. Shapiro-Wilk results were considered for the normality test, and due to the normal distribution of the data, Repeated-measures Analysis of Variance (ANOVA) was used for three or more dependent groups, and Paired-Sample T test was used for pairwise comparisons. Mauchly’s test results were examined for sphericity assumption, and since the assumption of sphericity was not met, Greenhouse–Geisser results were considered. A significance level of p<0.05 was accepted for all analyses. As a result, despite the lack of a positive effect of post-activation potentiation (PAP) protocols on maximum, average, and minimum power, statistically significant improvements were observed in power drop. Similarly, PAP protocols were found to have no positive effect on vertical jump performance but resulted in statistically significant improvements in agility.