Madness as an Anti- Authoritarian Agent in Wide Sargasso Sea and The Bell Jar

Abstract

ABSTRACT Present thesis studied metaphor of mirror as Third Space of enunciation in Jean Rhys’s Wide Sargasso Sea and Syliva Plath’s The Bell Jar. Women characters’ madness as a result of authoritarianism embodied as patriarchy in Esther of Bell Jar and colonial approach in Antoinette of Wide Sargasso Sea is the result of their fractured sense of identity, response to their dispossession from selfhood, and frightening sense of dismissing culture and sanity. Both female characters are emotionally vulnerable; while Antoinette is economically powerless; internally displaced, who deals with dismissed sexual passion, Esther’s suicidal depression is the result of her reaction against the pressures of social conventions and protest against patriarchal power which has contaminated the psychiatric treatment to make female patients obedient wives. Both Esther and Antoinette seek seclusion in mirrors following the loss of their mental health. The looking glass in both novels suggests double identity, madness, and deterioration of subjectivity as a result of colonizing and patriarchal power. Mental instability and loss of identity have been interpreted as Bhabhaian Third Space of enunciation in mentioned novels.

ÖZ Bu tez, ayna metaforunu Üçüncü Uzamın ilanı bağlamında Jean Rhys’ın Wide Sargasso Sea ve Syliva Plath’ın The Bell Jar eserleri üzerinde çalışmaktadır. Otoriter gücün bir sonucu olarak karakterlerin deliliği, Ataerkil baskıdan dolayı Sırça Fanus eserindeki Esther ve emperyal yaklaşımın sonucundan dolayı da Wide Sargasso Sea eserindeki Antoinette parçalanmış kimliklerinin birer sonucu, kendi benliklerinden yoksun olmalarına karşı birer yanıt ve akıl sağlığını ve kültürel duyguya karşı bir reddetiştir. Her iki karakter duygusal olarak değersizdir; Antoinette karakteri ekonomik olarak güçsüz, psikolojik olarak yerinden edilmiş ve cinsel tutkudan azledilmişken, Esther’in intihar depresyonu, toplumsal sözleşmelerin baskılarına karşı verdiği tepkiden ve kadın hastaları itaatkâr eşler yapmak için psikiyatrik tedaviyi kirleten ataerkil iktidarı protesto etmesinin bir sonucudur. Hem Esther hem de Antoinette zihinsel sağlıklarının kaybının ardından aynalarda inzivaya çekilmektedir. Her iki romanda da görünen ayna, kolonileşme ve ataerkil gücünün bir sonucu olarak çifte özdeşlik, delilik ve öznelliğin bozulmasına işaret ediyor. Zihinsel dengesizlik ve kimlik kaybı, söz konusu romanlarda Bhabha’ın Üçüncü Uzamının bir ilanıdır.