Çocuk Polikliniğine Başvuru Sırasında Çocukların ve Annelerin Kaygı Düzeylerinin İncelenmesi

Abstract

ABSTRACT Research was made as definer and segmental with the purpose of analysing anxiety levels of mothers and their children during application to the pediatric polyclinic. Research was made with the application of 330 children and 330 mothers. “Child Information Form”, “Mother Information Form”, “State-Trait Anxiety Inventory For Children '' were used for children and “State-Trait Anxiety Inventory For Adults” was used for mothers for collecting datas. Datas were analyzed with the use of statistical methods like number, percentage, average and standard deviation. Unpaired t test was used to understand if there is a difference between two groups. One way analysis of variance (Oneway ANOVA) was used to understand if there is difference among more than two groups. “In The Wake of One Way Analysis of Variance” (ANOVA) two tests were used for check. First Levene test for variance homogeneity, then multiple comparison test (Bonferroni or Tamhane’s T2) for understanding to which group or groups cause the difference. In the research it was obtained that child state anxiety score average is 42,04±8,19, child trait anxiety score average is 34,57±7,50, mothers state anxiety score average is 49,52±12,18, mothers trait anxiety score average is 44,71±9,39. 97,3% of the children that join in the research stated that they have been in a hospital at least one time. 51,5% of the children stated that they have stayed at hospital with any reason before. State anxiety score average of children that stayed at hospital before is significantly higher than the one that has not stayed at hospital before. There is also a significant statistical difference between the mothers that their children have stayed at hospital and the mothers that have not. It was obtained that there is a significant difference in mother state anxiety score average and child state anxiety score average according to the time that they wait in the polyclinic and anxiety inventory (p=,006<0,05). It was obtained that there is a significant difference in children's state-trait anxiety score average when analysing the situation of children if they have been informed by their parents before coming to hospital. Children that have not been informed by their parents get significantly higher (p<0,05) both state (p=,000) and trait (0,029) anxiety score average. Mothers and children that have been waited more than 15 min get significantly higher state anxiety score average than the mothers and children that have been waited less than 15 min. From the results of this research a statistical significant relation between mother state-trait and child state-trait score averages in the positive way. ÖZET Araştırma; Çocuk polikliniğine başvuru sırasında çocukların ve annelerin kaygı düzeylerinin incelenmesi amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel olarak gerçekleştirildi. Çalışma toplam da 330 çocuk ve 330 annenin katılımıyla yapıldı. Verilerin toplanmasında “Çocuk Bilgi Formu”, “Anne Bilgi Formu”, “Çocuklar İçin Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği”, anneler için ise yetişkin bireyler için kullanılan “Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği” kullanıldı. Veriler; sayı, yüzde, ortalama ve standart sapma istatistiksel metotları kullanılarak analiz edildi. İki grup arasında fark olup olmadığına bağımsız örneklem t testi ile bakıldı. İkiden fazla grup arasında fark olup olmadığına tek yönlü varyans analizi (OneWay ANOVA) ile bakıldı. “Tek yönlü varyans analizi” (ANOVA) sonucunda öncelikle varyans homojenliği için Levene testine, ardından farklılığın hangi grup ya da gruplardan kaynaklandığı “çoklu karşılaştırma testi” (Bonferroni ya da Tamhane’s T2) ile kontrol edildi. Çalışmada çocuk durumluk kaygı puanı ortalaması 42,04±8,19; çocuk süreklilik kaygı puanı ortalaması 34,57±7,50 olduğu saptandı. Annelerin ise durumluk kaygı puanı ortalaması 49,52±12,18; anne süreklilik kaygı puan ortalaması 44,71±9,39 olduğu saptandı. Çalışmaya katılan çocukların %97,3’ü daha önce en az bir kez hastaneye geldiklerini ifade etmiş olup hastanede yatma durumları incelendiğinde çocukların %51,5’i daha önce herhangi bir nedenle hastanede yatmış oldukları saptandı. Daha önce yatarak tedavi almış olan çocukların hiç yatarak tedavi almamış olan çocuklara göre durumluk kaygı puan ortalaması anlamlı derecede daha yüksek olduğu sonucuna varıldı. Çocuğu daha önce herhangi bir nedenle yatarak tedavi almış olan annelerin ise durumluk kaygı puan ortalamalarının analizinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulundu. Çocuğu daha önce yatarak tedavi almış olan annelerin durumluk kaygı puan ortalamalarının çocuğu yatarak tedavi almamış annelerin durumluk kaygı puan ortalamalarına göre anlamlı derecede daha yüksek olduğu saptandı. Çocukların ve annelerin poliklinikte ki bekleme süreleri ile kaygı ölçeği puan ortalamalarına göre anne durumluk çocuk durumluk puan ortalamaları bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu saptandı (p=,006<0,05). Çocukların ebeveynleri tarafından hastaneye gelmeden önce bilgilendirilme durumlarının analizinde çocukların durumluk ve süreklilik kaygı puan ortalamaları bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptandı. Ebeveynleri tarafından bilgilendirilmeyen çocukların bilgi alan çocuklara göre hem durumluk (p=,000) hem süreklilik (0,029) kaygı puan ortalaması anlamlı derecede daha yüksek bulundu (p<0,05). Bekleme süresi 15 dk üzerinde anne durumluk kaygı puan ortalamaları ve çocuk durumluk kaygı puan ortalamaları 15 dk ve altı süre beklemiş olanlara göre anlamlı derecede daha yüksek bulundu. Çalışmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda genel olarak anne durumluk-süreklilik, çocuk durumluk-süreklilik ölçek puan ortalamaları arasında pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulundu.