Sağır, Adem2024-09-292024-09-2920121303-3387https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/129169https://hdl.handle.net/20.500.14619/12494Aydınlanma düşüncesinin yürütücülüğünde modernizmin kurguladığı akıl, bireysel yorumları bütünsel/evrensel önermeleriyle egemenliği altına alabilmekteydi. Postmodern durum aklın bu yönüne şiddetle karşı çıkmakta; özneyi, klasik dönemde olduğu gibi toplumun alıcı ucunda resmetmekle birlikte, öznenin nesnelerle kurduğu ilişkisinde onlara anlam yüklemesine izin vermektedir. Modern paradigmanın ürünü olan sosyal teori ise şu halde köklerinden sorgulanmaktadır. Postmodern söylemlerin merkezde olduğu bu sorgulamada, kimileri sosyolojinin kendi üzerine düşünmesiyle ve kendini eleştirisiyle kriz halinden kurtulacağını iddia ederken; kimileri de yeni sosyolojik söylemlere ihtiyaç olduğuna vurgu yapmaktadır. Modern teorinin yapısal sorunları, postmoderne geçildiğinde karşımıza 'ironi' olarak çıkarken, postmodernlikte 'kara ironi' olarak çıkmaktadır. Çalışma bu bağlamda sosyal bilimlerin ve özellikle sosyolojinin tarihi köklerini modernizm-postmodernizm ilişkiselliğinde analiz ederken, postmodern dönemde ortaya çıkan kavramsal karışıklığa da ışık tutmaktadır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessFelsefeArticle5421251291690