Yazar "Özbağ, Davut" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Analysis of chippaux smirak index on dynamic balance scores
    (2020) Senol, Deniz; Toy, Şeyma; Bılge, Damla; Özdemir, Beyza; Özbağ, Davut
    Aim: The aim of this study is to examine whether Chippaux Smirak Index (CSI) calculated from footprint and measurements takenfrom foot have an effect on balance scores.Materials and Methods: 61volunteers (25 males, 36 females) between the ages of 18 and 24 were included in our study and 122feet were measured. Footprints of the participants were taken by using Harris imprint. Footprints were scanned, the parameterswere measured with Digimizer program and CSI was calculated. Metatarsal foot width (MFW), maximum metatarsal foot width(MMFW), length of the foot (LoFA), heel width (HW) and foot length (FL) taken from footprints were measured. Individuals withCSI >62.70% were considered as flatfooted and excluded from the study. Dynamic balance measurements were made with BiodexBalance System (BBS) (Biodex Medical Systems, Shirley, 2000, New York). Overall (OA), anterior-posterior (AP) and medial-lateral(ML) dynamic balance assessments of the participants were made with eyes open.Results: According to Mann Whitney U analysis results, statistically significant difference was found between MFW, MMFW, LoFA,HW and FL parameters of men and women in both feet (p<0.05). It was found that OA, AP and ML balance scores had a statisticallysignificant difference between men and women for dynamic balance (p<0.05). According to Sperman Rho correlation analysis, apositive correlation was found between weight and body mass index (BMI) and balance scores in men and women. It was found thatthere was no significant correlation between CSI and balance scores.Conclusion: As a conclusion, while no association was found between weight and BMI and CSI, a positive correlation was foundbetween weight and balance scores. We believe the fact that women have lower BMI gives them an advantage in terms of balancescores. In addition, it was found as a result of this study that there was no association between CSI and balance scores. We believethat our study will have an important place in literature and be a guide since we compared both genders.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Fiziksel engelli çocuklarda beslenme durumu ile somatotip profilleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi
    (2021) Çıftçı, Rukiye; Kızılay, Fatma; Toy, Şeyma; Senol, Deniz; Akyol, Betül; Ersoy, Yüksel; Özbağ, Davut
    Fiziksel engelli çocuklarda beslenme durumu somatotip karaktertipini etkileyebilir. Bu çocuklarda beslenme durumunun olumsuzetkilenmesi aşırı zayıflığa veya aşırı kilo alımına, özelliklekilonun vücudun santral bölgesinde toplanmasına nedenolabilecek bir etkendir. Fiziksel engelli çocuklarda beslenmeninobezite ile ilişkisi bilinmekle birlikte, somatotip üzerine etkisiniaraştıran sınırlı çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmada fizikselengelli çocuklarda beslenme durumunun somatotip karakterleriüzerine etkisinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışmaya 84 fizikselengelli çocuk katıldı. Çocuklar fonksiyonel engel seviyeleri KabaMotor Fonksiyon Sınıflama Sistemi (KMFSS) ile değerlendirildi.Çocukların yaş, boy, vücut ağırlığı, vücut kitle indeksi (VKİ)değişkenleri belirlendi. Somatotip karakter analizi Heath-Cartermetodu ile beslenme durumu ise Çocuk Beslenme Anketi (ÇBA)ile değerlendirildi. Çocuklarda ‘mezomorfik endomorf’, ‘endomezomorf’, ‘dengeli ektomorf’ ile ‘mezomorfi ve endomorfi’olmak üzere 4 somatotip karakteri belirlendi. Yapılan istatistikselanaliz sonucunda fiziksel engelli çocukların somatotipkarakterleri ile beslenme durumları arasında ilişki olmadığıbelirlendi (p>0.05). Fiziksel engelli çocuklarda somatotipkarakterleri ile beslenme durumları arasında ilişki bulunmadı. Budurum fiziksel engelli çocuklarda somatotip karakteri belirleyendiğer etkenlerin araştırılması yönünden dikkate alınmalıdır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Investigation of the effect of astaxanthin on autophagy in renal ischemia-reperfusion modeled rats
    (2024) Yıldız, Azibe; Kısaoğlu, Ayşegül; Köse, Evren; Yılmaz, Nesibe; Tanbek, Kevser; Yılmaz, Ümit; Cırık, Rümeyza Hilal; Özbağ, Davut
    Objective: The aim of this study was to investigate the effect of various astaxanthin (ATX) doses on oxidative damage and autophagy in renal ischemia-reperfusion (I/R) injury-modeled rats. Methods: The rats were divided into five groups: sham group (n=8), I/R (n=8), I/R + 5 mg/kg ATX (n=8), I/R + 10 mg/kg ATX (n=8), and I/R + 25 mg/ kg ATX (n=8) groups. ATX was dissolved in 5 mg/kg, 10 mg/kg, and 25 mg/ kg olive oil for 7 days and administered to the rats in the experimental group. Sham and I/R groups were also administered ATX solution (olive oil) via oral gavage for 7 days. Renal ischemia reperfusion was induced in all rats except the sham group after the last dose was administered on the 7th day. Reperfusion was conducted for 24 hours after 45 minutes of ischemia. Results: Blood samples were collected, and kidney tissue were incised for biochemical and histological analyses. Superoxide dismutase (SOD) and total antioxidant status (TAS) were significantly lower in the I/R group than in the sham group (p<0.05), whereas malondialdehyde (MDA) and total oxidant status (TOS) values were higher (p<0.05). It was determined that SOD and TAS increased and MDA and TOS decreased in the ATX- administration groups compared with the I/R group, independent of the dose (p<0.05). In the 25 mg/kg ATX + I/R group, Beclin-1 and LC3β immunoreactivities were significantly higher than those in the other groups (p<0.05). The lowest p62 immunoreactivity was observed in the 25 mg/kg ATX + I/R group. Conclusions: ATX had a protective effect on kidney function and against oxidative damage. Furthermore, high-dose ATX administration protected kidney tissue via autophagy induction in this study. Amaç: Bu çalışmanın amacı böbrek iskemi-reperfüzyon (İ/R) hasarı olan sıçanlarda astaksantinin (ATX) otofaji üzerine etkisinin araştırılmasıdır. Yöntemler: Sıçanlar 5 gruba ayrıldı: Sham grubu (n=8), İ/R (n=8), ATX 5 mg/kg + İ/R (n=8), ATX 10 mg/kg + İ/R (n=8), ATX 25 mg/kg + İ/R (n=8). Deney grubundaki sıçanlara zeytinyağında çözdürülmüş ATX 5 mg/kg, 10 mg/kg ve 25 mg/kg, Sham ve İ/R grubundaki sıçanlara ise ATX çözücüsü (zeytinyağı) gavaj yoluyla 7 gün boyunca verildi. Sham grubu dışındaki tüm sıçanlara 7. gün son doz uygulandıktan sonra İ/R uygulandı. Kırk beş dakikalık böbrek iskemisinden sonra 24 saat süreyle reperfüzyon yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal ve histolojik analizler için kan ve doku örnekleri toplandı. Sham grubunda göre İ/R grubunda süperoksit dismutaz (SOD) ve toplam antioksidan durumu (TAS) anlamlı olarak düşükken (p<0,05), malondialdehid (MDA) ve toplam oksidan durumu (TOS) değerleri daha yüksekti (p<0,05). ATX uygulanan gruplarda doz miktarından bağımsız olarak SOD ve TAS düzeylerinin arttığı, MDA ve TOS düzeylerinin azaldığı tespit edildi (p<0,05). ATX 25 mg/kg + İ/R grubunda Beclin-1 ve LC3β immünreaktiviteleri diğer gruplarla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p<0,05). En düşük p62 immünreaktivitesi ATX 25 mg/kg + İ/R grubunda tespit edildi (p<0,05). Sonuçlar: ATX’in böbrek fonksiyonlarını ve oksidatif hasara karşı koruyucu etkisi vardı. Ayrıca bu çalışmada yüksek doz ATX uygulaması böbrek dokularını otofaji indüksiyonu yoluyla korumuştur.